Πέλμα

ΕΞΕΤΑΣΗ

Το πόδι του ποδοσφαιριστή μπορεί να χωριστεί σε οπίσθιο πόδι, μεσοπόδι και μπροστινό. Για να ολοκληρώσετε μια ενδελεχή εξέταση του ποδιού, είναι σημαντικό να κατανοήσετε την ανατομία, τα οστικά ορόσημα και τις επιμέρους τεχνικές κλινικής εξέτασης. Η κατανόηση των κινήσεων και των ενεργειών των μυών του ποδιού είναι σημαντική κατά τη λήψη του αθλητή μέσω χειροκίνητων δοκιμών.

ΟΠΙΣΘΙΟ ΠΕΛΜΑ

Το οπίσθιο πέλμα αποτελείται από τον αστραγάλο και την πτέρνα που συνθέτουν την υπαστραγαλική άρθρωση. Η ψηλάφηση του οπίσθιου ποδιού περιλαμβάνει προσεκτική αξιολόγηση αυτού του αστραγάλου και της πτέρνας. Όταν ζητείται από τον ποδοσφαιριστή να δείξει το πόδι προς τα μέσα και προς τα έξω αντίστοιχα, η υποαστραγαλική άρθρωση παρέχει αναστροφή και ανατροπή στο οπίσθιο πέλμα.

ΜΕΣΑΙΟ ΠΕΛΜΑ

Το μεσαίο πέλμα αποτελείται από πέντε οστά: το κυβοειδές πλάγια, το σκαφοειδές μεσαίο και τα τρία σφηνοειδή. Η ευαισθησία στην άνω επιφάνεια του οστού του οστού (η λεγόμενη «κηλίδα N») μπορεί να υποδηλώνει κάταγμα του οστού. Το ίδιο ισχύει και για το κυβοειδές με τρυφερότητα στην πλάγια πλευρά.

ΜΠΡΟΣΤΙΝΟ ΠΕΛΜΑ

Το μπροστινό μέρος του ποδιού περιλαμβάνει πέντε δάχτυλα και πέντε μακριά μετατάρσια οστά. Η ψηλάφηση του πρόσθιου ποδιού περιλαμβάνει όλες τις επιφάνειες των οστών και των μαλακών ιστών. Οποιοδήποτε πρήξιμο ή ερυθρότητα πάνω από τη ραχιαία περιοχή του ποδιού θα πρέπει να εγείρει ανησυχία για κάποιο στρες ή κάταγμα μεταταρσίου. Στην πελματιαία πλευρά, το υποδόριο στρώμα και το δέρμα είναι παχύτερο για να λειτουργούν ως μαξιλάρι κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης και του αθλητισμού.

ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΟΔΙΟΥ

Πώς να κάνετε μια κλινική εξέταση του ποδιού ενός ποδοσφαιριστή.

Ζητάμε να περπατήσει με γυμνά πόδια και αν είχε κάποιο πρόβλημα στην βάδιση

Έπειτα αναπηδήσεις στο ένα πόδι

Να σταθεί στις μύτες των δακτύλων και να κάνει επιτόπιες εναλλαγές σαν βάδισμα και έπειτα στο εξωτερικό και εσωτερικό μέρος του πέλματος

Ζητάμε να καθίσει και να κρεμάσουν τα πέλματα να τα παρατηρήσουμε για κότσι και βλεσσότητα

Αν έχει υπσοτεί διάστρεμμα πως το αισθάνεται και το χρώμα και το πάχος

Να τεντώσει τα δάχτυλα προς τα πάνω όπου παρατηρούμε τον τένοντα του μεγάλου δάχτυλου

Έπειτα στο σκαφοειδές οστό βάζουμε τα δάχτυλα οπότε να κάνουμε κλήση το πόδι

Έπειτα ψηλαφούμε εξωτερικά στο μετατάρσιο

Στο μέσω ραχιαιο σημείο για ενοχλήσεις

Έλεγχος για τενοντίτιδα ανάμεσα στα δάχτυλα στις φάλαγγες

Να πιέσουμε όλα μαζί τα δάχτυλα για έλεγχο μόρτον

Και έλεγχο για πόνο ή ήχο σε κάθε φάλαγγα

Έλεγχο πλαινής κινησης εξέτασης στο πέλμα

Πρεσάρισμα δεξιά αριστερά όπως σε διάστρεμμα

Ελέγχουμε το μεσαίο δάχτυλο

Ζητάμε να καθίσει και να μην είναι κρεμασμένα τα πόδια μόνο τα πέλματα έξω

Και εξετάζουμε πρώτα το μεγάλο δάχτυλο

Όπου σταθεροποιούμε το ένα χέρι το πόδι και έπειτα κινούμε με το άλλο το δάχτυλο

Εξετάζουμε ξανά τα μετατάρσια

Έπειτα ξαπλώνει μπρούμητα

Και ανασηκώνεται το πόδι από τα γόνατα και πάνω ελέγχουμε για άκανθα και πελματιαια με διάταση του πέλματος και πιέσεις με το δάχτυλο για εξερεύνηση και σύγκριση με το υγιεές πέλμα

Ελέγχουμε και την κατάφηση του αχίλλειου τένοντα πιέζοντας με τις παλάμες μας με το θέναρ

ΒΙΝΤΕΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΚΕΣ

Όπως και σε άλλες περιοχές, οι ακτινογραφίες είναι και πάλι η αρχική μέθοδος απεικόνισης επιλογής για τραυματισμούς που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Οι όψεις ρουτίνας πρέπει να περιλαμβάνουν ένα AP, λοξό και πλάγιο. Μπορούν να παραγγελθούν πρόσθετες όψεις για την απεικόνιση της υπαστραγαλικής άρθρωσης (Harris-Beath) ή της πτέρνας (λοξή). Το βαρύ AP και οι πλευρικές όψεις μπορούν να διαταχθούν για αξιολόγηση για αλλαγή στην ευθυγράμμιση και είναι απαραίτητες όταν κάποιος υποπτεύεται τραυματισμό Lisfranc. Μπορείτε να λάβετε μια άποψη στον ορίζοντα για να απεικονίσετε τα σησαμοειδή.

Το οίδημα των μαλακών ιστών μπορεί να είναι ορατό και μπορεί να προκαλέσει μια πιο προσεκτική αξιολόγηση της σχετικής άρθρωσης. Οι εικόνες πρέπει να αξιολογούνται, αναζητώντας συγκεκριμένα τυχόν απώλεια ευθυγράμμισης (ειδικά σε όψεις που φέρουν βάρος). Τα κατάγματα μπορεί να είναι εμφανή. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει πιο λεπτή περιοστική αντίδραση που σχετίζεται με τραυματισμό από στρες.

Δείτε κανονικές, επισημασμένες εικόνες ακτινογραφίας του ποδιού.

 ΑΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΡΕΥΝΑΣ

Υπέρηχος

Το μυοσκελετικό υπερηχογράφημα (USS) έχει γίνει ένα εξαιρετικό εργαλείο για την αξιολόγηση του πόνου στο μπροστινό μέρος του ποδιού, καθώς μπορεί εύκολα να ανιχνεύσει τις ακριβείς αιτίες όπως μεταταρσαλγία, νευρώματα και τενοντοπάθεια. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για καθοδηγούμενες ενέσεις και αναρρόφηση.

Απεικόνιση MRI και CT

Όπως και σε άλλες περιοχές, η απεικόνιση διατομής είναι πολύ χρήσιμη. Η αξονική τομογραφία χρησιμοποιείται κυρίως για τον καθορισμό πιο περίπλοκων καταγμάτων, ενώ η μαγνητική τομογραφία είναι η μέθοδος εκλογής για τραυματισμούς από στρες των οστών, τραυματισμούς συνδέσμων και τις περισσότερες άλλες παθολογίες που χρειάζονται επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Σπινθηρογράφημα

Αυτή η μέθοδος απεικόνισης αντικαθίσταται σε μεγάλο βαθμό από τη μαγνητική τομογραφία. Είναι χρήσιμο για να βοηθήσει στην επιβεβαίωση καταγμάτων στρες και κακώσεων Lisfranc χαμηλού βαθμού.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Μετά από κάθε τραυματισμό το πόδι πρέπει να ανακτήσει την ευλυγισία του προς ένα κανονικό βάδισμα και τις προσαρμογές του σε ανώμαλες επιφάνειες. Οι χειροκίνητες τεχνικές φυσιοθεραπείας στοχεύουν στην επανακινητοποίηση της άρθρωσης του αστραγάλου, της υπαστραγαλικής άρθρωσης και της άρθρωσης του μέσου ποδιού. Εκτός από τη δυσκαμψία, κάθε τραυματισμός του ποδιού προκαλεί επίσης έναν βαθμό μυϊκής ατροφίας και απώλεια της ιδιοδεκτικότητας. Η νευρομυϊκή προπόνηση, η κινητοποίηση, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και οι στρατηγικές αποκατάστασης βάδισης έχουν αποδειχθεί πολύ ευεργετικές για την ταχεία αποκατάσταση σε προβλήματα ποδιών/αστραγάλων που αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές.

Ενώ μεμονωμένοι τραυματισμοί μπορεί να χρειάζονται συγκεκριμένα θεραπευτικά σχήματα, υπάρχει ένας αριθμός θεραπευτικών επιλογών που είναι σχετικά καθολικές. Οι εγγενείς ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης του ποδιού και η χρήση όρθωσης ποδιού (ένθεμα) μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικές.

ΕΝΔΥΣΤΡΙΝΣΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΟΔΙΟΥ

Οι μικροί εγγενείς μύες των ποδιών σας (συμπεριλαμβανομένων των μεσόστεων και των οσφυϊκών) βοηθούν στη σταθεροποίηση του ποδιού και των δακτύλων του αθλητή κατά τη διάρκεια της κίνησης. Οι εγγενείς ασκήσεις ποδιών μπορούν να έχουν ρόλο στη θεραπεία της παθολογίας του ποδιού και μπορεί επίσης να βοηθήσουν στην πρόληψη τραυματισμών.

Μερικές χρήσιμες ασκήσεις.

Να δημιουργεί καμπύλη με το πέλμα και τέντωμα

Σε μια πετσέτα με βαράκι να προσπαθεί να την τραβήξει με τα δάχτυλα την πετσέτα

Πίεση και τέντωμα το δάχτυλο με λάστιχο όχι όλο το πέλμα

Η ΕΝΘΕΤΗ ΣΟΛΑ

Το ένθετο πέλματος ή όρθωση ποδιού (FO) χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ως εργαλείο τόσο για τη θεραπεία όσο και για την πρόληψη τραυματισμών στα πόδια και στα κάτω άκρα των ποδοσφαιριστών. Οι κύριοι στόχοι είναι η βελτίωση της αθλητικής απόδοσης, η βελτιστοποίηση της εμβιομηχανικής και η μείωση του πόνου. Η πρόοδος στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή αυτών των ορθοσωμάτων έχει επιτρέψει περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα. Το βάρος και το μέγεθος είναι πλέον πολύ λιγότερο πρόβλημα – και μπορούν να προσαρμοστούν για να χωρέσουν σε ποδοσφαιρικά παπούτσια.

Η πρόκληση παραμένει να μειωθεί ακόμη περισσότερο το πάχος του FO στο μέλλον, καταλαμβάνοντας ελάχιστο χώρο στο παπούτσι ποδοσφαίρου (επιτρέποντας στον παίκτη να διατηρήσει μια φυσική αίσθηση), χωρίς να διακυβεύονται οι θεραπευτικοί στόχοι του FO.9

Επιλέξτε την παρακάτω εικόνα για να μάθετε περισσότερα.

Οι στόχοι των ορθώσεων ποδιών στο ποδόσφαιρο είναι:

• μειώνουν τις περιοχές πίεσης και δύναμης διάτμησης
• στηρίξτε τα πελματιαία τόξα
• φιλοξενούν οστέινες προεξοχές
• αλλοιώνουν τα παθολογικά πρότυπα μεταφοράς
• διορθώσει τις παραμορφώσεις
• μεταφέρουν δυνάμεις από επώδυνες περιοχές σε περιοχές πιο ανθεκτικές στην πίεση.

ΠΟΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Περισσότερες πληροφορίες για την ποδολογία (Aspetar) του ποδιού του ποδοσφαιριστή.

Οι ποδολογικές παρεμβάσεις μπορούν να επιτρέψουν σε έναν ποδοσφαιριστή να συνεχίσει να παίζει ενώ αποκαθίσταται από τραυματισμό.

TOE TURF

Οι τραυματισμοί στην πρώτη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση (MTPJ) συναντώνται συνήθως σε ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν σε σκληρές επιφάνειες φορώντας εύκαμπτα παπούτσια. Η υπερέκταση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού περιγράφεται κλασικά ως αλλοίωση του δακτύλου του χλοοτάπητα με τραυματισμό στην άρθρωση MTP. Αυτός ο τραυματισμός είναι ένας εξουθενωτικός τραυματισμός στο ποδόσφαιρο, επειδή το hallux είναι ζωτικής σημασίας για την ικανότητα ενός ποδοσφαιριστή να επιταχύνει και να κόψει. Πρόσφατα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι τραυματισμοί στα δάχτυλα του χλοοτάπητα συμβαίνουν πιο συχνά σε ποδοσφαιριστές που έχουν μειωμένη κίνηση MTPJ και αυξημένη παραισθησιακή μέγιστη πίεση (πίεση στο MTPJ σε όρθια στάση).

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο μηχανισμός τραυματισμού γενικά περιλαμβάνει εξαναγκασμένη υπερέκταση της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης (σχίσιμο του πελματιαίου τμήματος του συμπλέγματος κάψουλας-συνδεσμών στην αρχή του από την κεφαλή και τον αυχένα του μεταταρσίου). Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν κάνετε σπριντ ή άλματα επιθετικά. Αυτό γενικά οδηγεί σε οξύ πόνο και οίδημα.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Ένας αθλητής μπορεί να δυσκολεύεται να περπατήσει ή να περπατήσει στην πλάγια κολόνα. Το αρχικό πρήξιμο και ο πόνος μπορεί να είναι ήσσονος σημασίας, αλλά στη συνέχεια επιδεινώνονται τις επόμενες 24 ώρες. Η παθητική επέκταση MTP μπορεί να προκαλέσει ανησυχία στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του αθλητή μαζί με υπερκινητικότητα κατά τη διάρκεια της δοκιμής μετάφρασης.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Οι ακτινογραφίες του ποδιού είναι χρήσιμες και μπορεί να καταδείξουν κάταγμα αποκόλλησης της κάψας, κατάγματα πρόσκρουσης ή περιστασιακά σησαμοειδή απόσυρση. Όταν υπάρχει υποψία για έναν πιο σημαντικό τραυματισμό, η μαγνητική τομογραφία μπορεί να καθορίσει την κατάσταση της πελματιαίας πλάκας. Αυτό έχει κάποια σχέση με την πρόγνωση. Όταν δεν παρατηρείται σημαντική ρήξη, οι αθλητές έχουν ελάχιστη νοσηρότητα. Μια πλήρης ρήξη οδηγεί γενικά σε απουσία τουλάχιστον 4-6 εβδομάδων. Εκτός από τον τραυματισμό των μαλακών ιστών, μπορεί να υπάρξει συνδυασμένη εμφάνιση πρόσκρουσης της κεφαλής του μεταταρσίου, κατάγματος ή ασταθούς διμερούς σησαμοειδούς

Δείτε παραδείγματα τραυματισμών στο πρώτο MTPJ.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Τα περισσότερα δάχτυλα του χλοοτάπητα μπορούν να αντιμετωπιστούν μη χειρουργικά. Ένα εξατομικευμένο ποδοσφαιρικό παπούτσι και όρθωση – που περιορίζει την υπερέκταση της πρώτης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης – μπορεί να προσφέρει επαρκή υποστήριξη στον τραυματισμό των μαλακών ιστών. Προτείνεται επίσης να κολλήσετε το δάχτυλο του ποδιού για προπόνηση ποδοσφαίρου και αγώνες. Οι σοβαροί τραυματισμοί μπορεί να απαιτήσουν προσωρινή αποβολή από το ποδόσφαιρο και μπορούν να προστατεύσουν την άσκηση βάρους με πατερίτσες για σύντομο χρονικό διάστημα. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται μόνο σε περιπτώσεις μη αναγώγιμου εξαρθρήματος ή πλήρους ρήξης της πελματιαίας πλάκας (με σησαμοειδή ανάκληση). Αυτοί οι τραυματισμοί απαιτούν κατάλληλη οξεία και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση για την πρόληψη μακροχρόνιας δυσλειτουργίας.10-17

ΚΑΤΑΓΜΑ ΜΕΤΑΤΑΡΣΙΟΥ

Τα κατάγματα του μετατάρσιου είναι σχετικά συχνά στο ποδόσφαιρο και συνήθως προκαλούνται είτε από άμεσο χτύπημα είτε από τραυματισμό με συστροφή. Ο πόνος και η ευαισθησία στο πέμπτο μετατάρσιο μετά από τραυματισμό αναστροφής θα πρέπει να προκαλέσουν διερεύνηση για κάταγμα. Αυτό το κάταγμα μπορεί να παρουσιαστεί στο πόδι του ποδοσφαιριστή ως κάταγμα αποκόλλησης, κάταγμα Jones ή κάταγμα μεταφυσίου και συχνά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Τα περισσότερα άλλα κατάγματα του μεταταρσίου επουλώνονται σχετικά προβλέψιμα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ένα άμεσο χτύπημα ή κάκωση συστροφής με έντονο πόνο στο πόδι, άμεση αδυναμία αντοχής βάρους και ανάγκη απομάκρυνσης από το παιχνίδι είναι κλασικές εκδηλώσεις κατάγματος μεταταρσίου.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Το πόδι μπορεί να διογκωθεί γρήγορα έως και το διπλάσιο του κανονικού του μεγέθους και μπορεί να υπάρχει τοπική ή ολική ευαισθησία στις τραυματισμένες περιοχές (για παράδειγμα, σε περίπτωση πρόσθετου τραυματισμού στο μέσο πόδι/Lisfranc/μπροστινό μέρος του ποδιού).

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Μια ακτινογραφία είναι γενικά το μόνο που απαιτείται για τη διάγνωση αυτών των τραυματισμών. Όταν υπάρχει υποψία για κάταγμα λόγω πίεσης ή τραυματισμό του Lisfranc, μπορεί να ενδείκνυται σπινθηρογράφημα ή μαγνητική τομογραφία.

Δείτε παραδείγματα καταγμάτων του μεταταρσίου.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Ένα σταθερό κάταγμα του άξονα του μεταταρσίου μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια μερική μπότα που φέρει βάρος ή ένα παπούτσι με άκαμπτη σόλα και πατερίτσες. Σε περίπτωση κατάγματος Jones θα εμπλέκεται ορθοπεδικός χειρουργός, καθώς τα εγκάρσια κατάγματα του άξονα του πέμπτου μεταταρσίου χρήζουν ατομικής θεραπείας, ειδικά σε ποδοσφαιριστές της ελίτ. Η θεραπεία θα πρέπει να βασίζεται στις ανάγκες του παίκτη. Η πρώιμη εσωτερική στερέωση μπορεί να προσφέρει σταθερότητα για αξιόπιστη επούλωση, να επιτρέψει την επιτάχυνση της αποκατάστασης και έτσι να μειώσει τον χρόνο που χάνεται από το ποδόσφαιρο.

Τα κατάγματα φυματίωσης του πέμπτου μεταταρσίου αντιμετωπίζονται με μπότα μέχρι ο παίκτης να είναι ασυμπτωματικός. Η υποστηρικτική ταινία και/ή ένα κυβοειδές επίθεμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση της πίεσης από το σημείο του κατάγματος. Τα ενδοαρθρικά κατάγματα (με μετατόπιση 2 mm ή περισσότερο), ένα ασταθές σπειροειδές κάταγμα, το κάταγμα-εξάρθρημα Lisfranc και η προσβολή δύο ή περισσότερων καταγμάτων του μεταταρσίου στο πόδι αντιμετωπίζονται συνήθως με ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική χειρουργική καθήλωση.

Η αποκατάσταση μπορεί να ξεκινήσει με επαρκή επούλωση κατάγματος. Οι προοδευτικές δραστηριότητες που φέρουν βάρος μπορούν να ξεκινήσουν εντός ορίων πόνου. Η διάταση της πελματιαίας περιτονίας και η ενδυνάμωση του εγγενούς μυϊκού συστήματος του ποδιού είναι ιδιαίτερα σημαντικές ασκήσεις. Η πλήρης συμμετοχή στο ποδόσφαιρο συνήθως επιτρέπεται όταν η επούλωση του κατάγματος έχει ολοκληρωθεί και η δύναμη και η ευλυγισία έχουν επιστρέψει περίπου στο 90-95% του άλλου, χωρίς τραυματισμό ποδιού.17-19

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ LISFRANC

Η άρθρωση Lisfranc είναι μια σύνθετη δομή που παρέχει σημαντική σταθερότητα στο πόδι, διατηρώντας το εγκάρσιο τόξο του ποδιού. Οι ποδοσφαιριστές υφίστανται πολύ υψηλότερο ποσοστό διαστρέμματος στο μέσο του ποδιού, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Είναι ο δεύτερος πιο συχνά τεκμηριωμένος τραυματισμός του ποδιού στο ποδόσφαιρο μετά τον τραυματισμό της μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης. Τέσσερις τοις εκατό όλων των ποδοσφαιριστών θα υποστούν τραυματισμό στο μέσο του ποδιού κάθε χρόνο. Διακρίνεται ένα φάσμα τραυματισμών και αυτό κυμαίνεται από ένα ήπιο, σταθερό διάστρεμμα έως ένα σοβαρό κάταγμα-εξάρθρημα.

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ LISFRANC

Η άρθρωση Lisfranc είναι μια σύνθετη δομή που παρέχει σημαντική σταθερότητα στο πόδι, διατηρώντας το εγκάρσιο τόξο του ποδιού. Οι ποδοσφαιριστές υφίστανται πολύ υψηλότερο ποσοστό διαστρέμματος στο μέσο του ποδιού, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Είναι ο δεύτερος πιο συχνά τεκμηριωμένος τραυματισμός του ποδιού στο ποδόσφαιρο μετά τον τραυματισμό της μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης. Τέσσερις τοις εκατό όλων των ποδοσφαιριστών θα υποστούν τραυματισμό στο μέσο του ποδιού κάθε χρόνο. Διακρίνεται ένα φάσμα τραυματισμών και αυτό κυμαίνεται από ένα ήπιο, σταθερό διάστρεμμα έως ένα σοβαρό κάταγμα-εξάρθρημα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Σε αντίθεση με τους υψηλής ταχύτητας τραυματισμούς στο δρόμο Lisfranc, τα διαστρέμματα στο μέσο του ποδιού που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο συμβαίνουν ως αποτέλεσμα μιας έμμεσης δύναμης χαμηλής ταχύτητας. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές περιγράφουν μια αξονική διαμήκη δύναμη που υφίσταται ενώ το πόδι ήταν πελματιαία κάμψη και ελαφρά περιστρεφόμενη. Ένα άμεσο χτύπημα ή μηχανισμός υπερπελματιαίας κάμψης μπορεί επίσης να προκαλέσει αυτόν τον τραυματισμό στο ποδόσφαιρο.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Το πόδι του αθλητή είναι συχνά πολύ πρησμένο. Αυτό είναι ένα σημαντικό προειδοποιητικό σημάδι και θα πρέπει να προτρέψει την εξέταση αυτής της διάγνωσης. Ο αθλητής μπορεί να μην μπορεί να αντέξει το βάρος και να έχει σημαντική ευαισθησία στο μέσο του ποδιού.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Οι ακτινογραφίες είναι ένα σημαντικό εργαλείο αξιολόγησης – και πρέπει να γίνονται ενώ φέρετε βάρος (μπορεί να μειωθούν κατά την ηρεμία και να είναι δύσκολο να τις οραματιστείτε). Τα ευρήματα μπορεί να είναι πολύ λεπτά και οι συγκρίσεις με την άλλη πλευρά μπορεί να είναι χρήσιμες. Η διεύρυνση του πρώτου και του δεύτερου μεταταρσίου είναι ένα σημαντικό εύρημα. Ένα σπινθηρογράφημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση διαστρέμματος στο μέσο του ποδιού όπου υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη διάγνωση σε ποδοσφαιριστές. Η μαγνητική τομογραφία και η αξονική τομογραφία μπορούν επίσης να καθορίσουν περαιτέρω αυτόν τον τραυματισμό.

Δείτε παραδείγματα τραυματισμών Lisfranc.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Η διαχείριση των σταθερών, μη μετατοπισμένων διαστρέμματα του μέσου ποδιού σε ποδοσφαιριστές είναι απλή. Αυτοί οι αθλητές είναι γενικά ακόμα σε θέση να περπατούν και να κάνουν κανονικές ακτινογραφίες. Ανταποκρίνονται με επιτυχία στη μη χειρουργική διαχείριση. Μια χρονική περίοδος σε ένα παπούτσι με σταθερή σόλα ή ένα περιπατητή CAM (ΜΠΟΤΑ) μπορεί να είναι χρήσιμο, όπως και ένα ορθωτικό με μεσαία τοποθέτηση. Η κατάλληλη αντιμετώπιση των διαστρέμματα του μέσου ποδιού με διάσταση είναι πιο αμφιλεγόμενη. Αν και αυτά τα διαστρέμματα αντιπροσωπεύουν έναν αληθινό τραυματισμό Lisfranc, η αντιμετώπισή τους μπορεί να διαφέρει από την κλασική χειρουργική ανατομική μείωση που είναι η τυπική θεραπεία για τραυματισμούς Lisfranc υψηλής ταχύτητας. Η αποκατάσταση και η διατήρηση της ανατομικής ευθυγράμμισης της άρθρωσης Lisfranc είναι το κλειδί για την κατάλληλη θεραπεία των διαστρέμματα του μέσου ποδιού.

Τα διαστρέμματα στο μέσο του ποδιού στο ποδόσφαιρο συνδέονται συχνά με σχετικά μακροχρόνια αναπηρία. Συχνά υπάρχει παρατεταμένη αποβολή από τον αγώνα (έως και τρεις μήνες), αν και οι περισσότερες βλάβες ανακάμπτουν γρήγορα (τέσσερις έως έξι εβδομάδες) και τα μακροχρόνια υπολειπόμενα προβλήματα είναι μικρά.20-22 Εάν δεν εντοπιστούν και δεν αντιμετωπιστούν κατάλληλα, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια αναπηρία και μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα. Χρειάζεται υψηλός δείκτης καχυποψίας.

ΚΑΤΑΓΜΑ ΣΤΡΕΣΣ ΣΚΑΦΟΕΙΔΟΥΣ

Τα κατάγματα σκαφοειδούς αποτελούν υψηλό κίνδυνο για μακροχρόνια παθολογία και συνδέονται με κακή πρόγνωση εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά. Το σκαφοειδές είναι το βασικό οστό της έσω στήλης του ποδιού με πολλές αρθρώσεις γύρω και υψηλό βαθμό εγγενούς σταθερότητας. Τα κατάγματα πίεσης του ναυτικού είναι στενά συνδεδεμένα με αθλήματα που περιλαμβάνουν κόψιμο, άλμα και σπριντ. Όπως τα κατάγματα της βάσης του πέμπτου μεταταρσίου, απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή καθώς είναι δύσκολο να διαγνωστούν και συχνά δύσκολα αντιμετωπιστούν. Συνήθως προέρχονται από τη ραχιαία οστική επιφάνεια και μπορούν να εξελιχθούν σε διφλοιώδες κάταγμα.

Τα κατάγματα πίεσης του σκαφοειδούς αντιπροσωπεύουν έως και το 15% όλων των καταγμάτων πίεσης που σχετίζονται με τον αθλητισμό. Δεδομένου ότι συχνά υπάρχουν πολύ ελάχιστα τοπικά σημεία (πόνος, οίδημα, αποχρωματισμός, ROM, δύναμη) και δεδομένου ότι η εμφάνιση του πόνου είναι τυπικά ύπουλη, η διάγνωση συχνά καθυστερεί. Χρειάζεται υψηλός δείκτης καχυποψίας.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι αθλητές με κάταγμα στρες του σκαφοειδούς έχουν τυπικά μια ύπουλη έναρξη διάχυτου πόνου στα πόδια και στον αστράγαλο. Καθώς τα συμπτώματα είναι συχνά ασαφή, απαιτείται υψηλός δείκτης υποψίας.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Ένα χρήσιμο, προκλητικό και αρκετά ευαίσθητο διαγνωστικό τεστ είναι η εύρεση του «σημείου Ν». Για να βρείτε την «κηλίδα Ν», εντοπίστε την αστραγαλική άρθρωση αναστρέφοντας και αναποδογυρίζοντας το πόδι και στη συνέχεια ψηλαφήστε το εγγύς ραχιαίο τμήμα του οστού. Η τοπική ευαισθησία αναφέρεται σε θετικό τεστ. Άλλα σημάδια που υποδηλώνουν κάταγμα λόγω πίεσης (για παράδειγμα το τεστ λυκίσκου) είναι επίσης χρήσιμα.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Οξεία κατάγματα του σκαφοειδούς μπορεί να παρατηρηθούν στις ακτινογραφίες - ενώ τα κατάγματα από στρες σπάνια. Η αυξημένη πρόσληψη σε σάρωση οστών ή μαγνητική τομογραφία είναι διαγνωστική. Η αξονική τομογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό ενός οξέος κατάγματος ή για τη βαθμολόγηση ενός τραυματισμού λόγω στρες. Αυτή η βαθμολόγηση μπορεί να δώσει κάποιες προγνωστικές πληροφορίες με βάση την έκταση του κατάγματος. Αυτό κυμαίνεται από ένα σπάσιμο στον ραχιαίο φλοιό μόνο έως ένα πλήρες κάταγμα.

Δείτε παραδείγματα καταγμάτων πίεσης σκαφοειδούς .

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Τα κατάγματα του οστού μπορούν να αντιμετωπιστούν μη χειρουργικά ή μπορούν να αντιμετωπιστούν με χειρουργική καθήλωση. Έξι εβδομάδες ανάπαυσης χωρίς βάρος θεωρείται ότι είναι σημαντικές για τη θεραπεία αυτών των τραυματισμών από στρες. Υπάρχουν ενδείξεις καλών αποτελεσμάτων και για τις δύο μεθόδους θεραπείας. Εάν σχεδιάζεται χειρουργική επέμβαση, αυτό γίνεται συνήθως χρησιμοποιώντας μια διαδερμική βίδα. Προτείνεται ότι ο αθλητής δεν φέρει βάρος για έξι εβδομάδες μετά την επέμβαση. Μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης όταν το κάταγμα επεκτείνεται στο σώμα του ομφαλικού - ή εάν εμπλέκονται δύο φλοιοί.

ΚΑΤΑΓΜΑ ΣΤΡΕΣΣ

Η επαναλαμβανόμενη φόρτιση μετά από ξαφνική αύξηση της έντασης, της συχνότητας και της διάρκειας της προπόνησης συνήθως προκαλεί κατάγματα στρες στο πόδι. Τα μετατάρσια είναι το σημείο που προσβάλλεται συχνότερα. Όπως αναφέρθηκε, οι τραυματισμοί από στρες του οστού και της βάσης του πέμπτου μεταταρσίου μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Τα κατάγματα τάσης του μεταταρσίου άξονα γενικά καθιζάνουν προβλέψιμα.

Ιστορία

Ο αθλητής θα παρουσιάσει γενικά σχετικά καλά εντοπισμένο πόνο που σχετίζεται με τη δραστηριότητα. Αυτό βελτιώνεται με την ανάπαυση. Συχνά υπάρχει ιστορικό ξαφνικής αύξησης της έντασης, της συχνότητας και της διάρκειας της προπόνησης.

Εξέταση

Η προσεκτική ψηλάφηση θα εντοπίσει εύκολα σημεία ευαισθησίας. Μπορεί επίσης να υπάρχει τοπικό οίδημα. Το τεστ επιτόπια πηδηματάκια είναι ένα άλλο χρήσιμο κλινικό σημάδι. Ο αθλητής θα είναι πολύ απρόθυμος να πηδήξει στο προσβεβλημένο πόδι.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Η ΑΠ, οι πλάγιες και λοξές ακτινογραφίες δεν αποκλείουν πάντα ένα κάταγμα λόγω πίεσης. Η πιθανότητα να είναι θετικά αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου – είναι σπάνιο η ακτινογραφία να είναι χρήσιμη εντός δέκα ημερών από την έναρξη του πόνου. Μια μαγνητική τομογραφία ή σάρωση οστών μπορεί να ενδείκνυται για την οριστική διάγνωση.

Δείτε παραδείγματα καταγμάτων στρες.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Μερικά κατάγματα από στρες στα πόδια των ποδοσφαιριστών είναι διαβόητα γνωστά για τη δύσκολη και αργή επούλωση – ειδικά στις περιοχές του αυχένα του ταρσού, του ταρσού και της βάσης του πέμπτου μεταταρσίου. Αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μια περίοδο ανάπαυσης χωρίς βάρος και/ή να παραπέμπονται για αξιολόγηση από ειδικούς. Οι τραυματισμοί του μετατάρσιου άξονα συνήθως επουλώνονται σχετικά προβλέψιμα. Ξεκινούν η ακινητοποίηση της μπότας, η ηλεκτρομαγνητική διέγερση παλμών και η μη φόρτιση βάρους, αλλά η χειρουργική στερέωση (με ή χωρίς μόσχευμα οστού και διάτρηση) μπορεί να ενδείκνυται στην περίπτωση καθυστερημένης ένωσης ή μετατοπισμένων καταγμάτων.

Κατά τη φάση της αποκατάστασης απαιτείται συνήθως μια περίοδος περιορισμένης άσκησης βάρους. Οι ασκήσεις στην πισίνα μπορούν να ξεκινήσουν νωρίς, ακολουθούμενες από περαιτέρω σταδιακά προοδευτικά πρωτόκολλα αποκατάστασης εντός των ορίων πόνου. Ένας ποδοσφαιριστής με ασυμπτωματικό αλλά ατελές κάταγμα επιτρέπεται να επιστρέψει στην προπόνηση μετά από έξι εβδομάδες χρησιμοποιώντας κατάλληλες προστατευτικές ορθώσεις (κνήμη από χάλυβα ή άνθρακα και στήριξη καμάρας) για τουλάχιστον έξι μήνες. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου απαιτείται χειρουργική επέμβαση, μπορεί να χρειαστούν έως και έξι έως εννέα μήνες πριν επιτραπεί στον παίκτη να παίξει κανονικά.9,17,23-31

ΔΥΣΚΑΜΠΤΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΧΤΥΛΟΣ – HALLUX RIGIDUS

Το Hallux rigidus είναι μια αναπηρική εκφυλιστική νόσος της πρώτης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης. Στο ποδόσφαιρο, η ασθένεια προκύπτει από την επαναλαμβανόμενη ραχιαία κάμψη/εμπλοκή της πρώτης σειράς του ποδιού. Η κανονική ROM του μεγάλου δακτύλου περιλαμβάνει κάμψη 45 μοιρών και έκταση 70 μοιρών. Οι ποδοσφαιριστές με κλινικό πόνο και ακαμψία στη βάση της άρθρωσης MTP μετά από τραυματισμό μπορεί να αναπτύξουν προοδευτική εκφυλιστική αρθρίτιδα. Μαζί με το τραύμα, οι συστηματικές αρθροπάθειες, ο υπερπρηνισμός, το αυξημένο μετατάρσιο, τα κακά παπούτσια και το ασυνήθιστα μακρύ πρώτο μετατάρσιο μπορούν επίσης να ξεκινήσουν εκφυλιστικές αλλαγές.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ποδοσφαιριστής παραπονιέται για πόνο, πρήξιμο και μειωμένη κίνηση στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Συνήθως δεν υπάρχει τραύμα ή ελάχιστο ποσό. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι διμερής.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Η ψηλάφηση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού κατά τη διάρκεια του παθητικού ROM μπορεί να αποκαλύψει περιοχές συνδυασμένης κριγμός και απώλειας κίνησης. Μπορεί επίσης να υπάρχουν ψηλαφητά οστεόφυτα - ειδικά πάνω από τη ραχιαία ράχη του MTPJ.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Η διάγνωση γίνεται με λήψη ακτινογραφίας που δείχνει στένωση του αρθρικού χώρου, οστεόφυτα και επιπέδωση της κεφαλής του μεταταρσίου. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί αγκύλωση της άρθρωσης, αλλά είναι συνήθως παρούσα σε μεταγενέστερο στάδιο της νόσου. Όταν υπάρχουν ελάχιστα ευρήματα ακτίνων Χ, μια μαγνητική τομογραφία μπορεί να τεκμηριώσει μια πιο απομονωμένη χόνδρινη βλάβη.

Δείτε παραδείγματα hallux rigidus:

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Οι προσαρμογές στο παπούτσι ποδοσφαίρου, τα ένθετα και οι ποδολογικές τροποποιήσεις (για τον περιορισμό της κίνησης της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης) είναι ο αρχικός προτιμώμενος τύπος θεραπείας σε ποδοσφαιριστές με άκαμπτο χαλασμό. Τα από του στόματος ΜΣΑΦ ή οι ενδιάμεσης δράσης στεροειδείς ενδοαρθρικές ενέσεις μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση της φλεγμονής της αρθρικής άρθρωσης. Όταν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, οι περισσότεροι παίκτες αντιμετωπίζονται χειρουργικά με χειλεκτομή που αφαιρεί την πρόσκρουση της ραχιαία άρθρωσης των οστών και του μαλακού ιστού. Άλλες διαθέσιμες χειρουργικές επιλογές είναι η οστεοτομία με ραχιαία κάμψη της εγγύς φάλαγγας, η οστεοτομία αποσυμπίεσης και η αρθρόδεση.

Η συντηρητική θεραπεία στοχεύει στην αποκατάσταση της κίνησης της άρθρωσης και της δύναμης των εγγενών μυών του ποδιού. Μετά τη χειλεκτομή, ο ποδοσφαιριστής επιτρέπεται να αντέχει το βάρος όπως είναι ανεκτό σε ένα προστατευτικό άκαμπτο μετεγχειρητικό παπούτσι. Μετά από περίπου δέκα εβδομάδες μετά την επέμβαση, μπορεί να ξεκινήσει το τρέξιμο, αλλά χρειάζεται προσοχή ώστε τα παπούτσια να μπορούν να φιλοξενήσουν οποιοδήποτε μετεγχειρητικό πρήξιμο. Αυτό το οίδημα μπορεί να επιμείνει για έξι έως εννέα μήνες μετά την επέμβαση.17,32

ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑ

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι η πιο κοινή αιτία πόνου στη φτέρνα στο ποδόσφαιρο ενηλίκων. Αναφέρεται σε χρόνιο πόνο στην αρχή του πελματιαίου έσω πτερυγίου φυματίωσης στο προσθιομέσο τμήμα της πτέρνας. Σε χρόνιες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρξει συσχετισμένη παγίδευση του πρώτου κλάδου του πλάγιου πελματιαίου νεύρου, συμβάλλοντας στον πόνο. Ενώ ο όρος "fasciitis" υποδηλώνει ότι αυτή είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση, σχετίζεται συχνότερα με υπερβολική χρήση και υπερφόρτωση. Είναι παρόμοιο με την τενοντοπάθεια από αυτή την άποψη.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο προσβεβλημένος ποδοσφαιριστής συνήθως αναφέρει πόνο που επιδεινώνεται μετά την ανάπαυση και επίσης αναφέρει πρωινούς πόνους και δυσκαμψία. Συνήθως ο πόνος αυξάνεται κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης και μειώνεται κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας. Καθώς τα συμπτώματα προχωρούν, ο αθλητής μπορεί να εμφανίσει πόνο με δραστηριότητα.ΕΞΕΤΑΣΗ

Συχνά στην πελματιαία απονευρωσίτιδα με τοπική ευαισθησία στη φτέρνα, εμφανίζεται σφιγμένος αχίλλειος τένοντας. Αν και η κακή ευθυγράμμιση δεν συνδέεται συνήθως με την πελματιαία απονευρωσίτιδα, ο οπίσθιος βλαισός με πρηνισμό αυξάνει τις μέγιστες πιέσεις πάνω από την έσω πελματιαία απονευρωσίτιδα.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Συχνά στην πελματιαία απονευρωσίτιδα με τοπική ευαισθησία στη φτέρνα, εμφανίζεται σφιγμένος αχίλλειος τένοντας. Αν και η κακή ευθυγράμμιση δεν συνδέεται συνήθως με την πελματιαία απονευρωσίτιδα, ο οπίσθιος βλαισός με πρηνισμό αυξάνει τις μέγιστες πιέσεις πάνω από την έσω πελματιαία απονευρωσίτιδα.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Όταν ο ασθενής έχει σχετικά κλασικά συμπτώματα, μπορεί κανείς να επιλέξει να μην παραγγείλει καμία απεικόνιση, καθώς αυτή είναι γενικά μια κλινική διάγνωση. Οι ακτινογραφίες και το USS είναι γενικά οι έρευνες εκλογής. Οι ακτινογραφίες καθορίζουν την οστική ανατομία ενώ το USS καθορίζει την ίδια την πελματιαία περιτονία. Ενώ πολλά φτιάχνονται από τα «οστικά σπιρούνια» που μπορούν να εμφανιστούν πάνω από την άκρη της πτέρνας, αυτά έχουν μικρή ή καθόλου κλινική σημασία. Η πελματιαία περιτονία μπορεί επίσης να εμπλέκεται σε ορισμένες αιτίες φλεγμονώδους αρθρίτιδας. Περιστασιακά μπορεί επίσης να επιλέξει κανείς να ελέγξει τους δείκτες φλεγμονής του ασθενούς.

Δείτε παραδείγματα πελματιαίας απονευρωσίτιδας.

Ένα πρωτόκολλο μη χειρουργικής θεραπείας χρησιμοποιείται συνήθως για την πελματιαία απονευρωσίτιδα – ακόμα και όταν υπάρχουν πιο χρόνια συμπτώματα. Μαλακά επιθέματα φτέρνας, προσαρμοσμένα ορθωτικά (με σφήνα έσω φτέρνας και πρώτη ανύψωση του μεταταρσίου για την ανακούφιση από την πίεση στην έσω περιτονία και τη διόρθωση της παραμόρφωσης του πρηνισμού) και η ταινία τόξου είναι όλα χρήσιμα. Τα ΜΣΑΦ και οι εκκεντρικές ασκήσεις διάτασης του Αχίλλειου τένοντα (4 λεπτά, 4 φορές την ημέρα), βοηθούν στη μείωση των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια του ποδοσφαίρου. Οι ενέσεις στεροειδών μακράς δράσης μπορεί να ωφελήσουν τον ποδοσφαιριστή της σεζόν με πελματιαία απονευρωσίτιδα, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση, καθώς η υπερβολική χρήση μπορεί να οδηγήσει σε ατροφία του λίπους και να επιδεινώσει τον πόνο στη φτέρνα.

Η χειρουργική θεραπεία προορίζεται για πιο χρόνιες περιπτώσεις > 9 μηνών που απέτυχαν στη συντηρητική θεραπεία. Λόγω του τεράστιου αριθμού διαφορετικών χειρουργικών τεχνικών για τη χρόνια πελματιαία απονευρωσίτιδα και λόγω των μη ικανοποιητικών αποτελεσμάτων στο ποδόσφαιρο της ελίτ, η χειρουργική προσέγγιση συνιστάται μόνο σε περιορισμένες και εξατομικευμένες περιπτώσεις πελματιαίας απονευρωσίτιδας. Εάν η χειρουργική θεραπεία είναι αποτελεσματική, η επιστροφή στο ποδόσφαιρο μπορεί να αναμένεται μεταξύ 3 και 4 μηνών. Μετά την αποκατάσταση, συνιστάται σε έναν αθλητή να συνεχίσει ένα πρόγραμμα προληπτικών διατάσεων για το υπόλοιπο της καριέρας του.17

Πώς να εφαρμόσετε μια ταινία Low-Dye. Αυτή είναι μια από τις στρατηγικές που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει το έσω τόξο και την πελματιαία απονεύρωση.

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ TWITTER

https://twitter.com/FIFAMedical/status/1267365267249586176?ref_src=twsrc%5Etfw

Περνάς δύο φορές την ταινία από τις φάλαγκες τον δακτύλων περιμετρικά της πτέρνας και έπειτα κλείνεις εγκάρσια κομμάτι κομματι και κλείνεις περιμετρικά και επάνω στην ράχη προς τα δάχτυλα 

ΣΗΣΑΜΟΕΙΔΗ

Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν τα σησαμοειδή: σησαμοειδίτιδα, σησαμοειδές κάταγμα στρες και οξέα κατάγματα. Οι ποδοσφαιριστές με πέλματα και πελματιαία κάμψη της κεφαλής του πρώτου μεταταρσίου είναι πιο επιρρεπείς σε αυτές τις καταστάσεις. Το έσω σησαμοειδές προσβάλλεται συχνότερα καθώς είναι μεγαλύτερο και αντέχει περισσότερο βάρος.

Ιστορία

Ο αθλητής συνήθως περιγράφει μια σταδιακή εμφάνιση πόνου. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται και επιδεινώνεται από την άσκηση βάρους – ειδικά όταν βρίσκεται στις μύτες των ποδιών.

Εξέταση

Τα κοινά ευρήματα περιλαμβάνουν εντοπισμένη ευαισθησία στην πελματιαία επιφάνεια του πρώτου MTPJ και δυσκολία στη στήριξη του βάρους – ειδικά στα δάχτυλα των ποδιών. Μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει διάκριση της παθολογίας του σησαμοειδούς από τη φλεγμονή στον παρακείμενο τένοντα του μακριού καμπτήρα hallucis (FHL). Εάν η ενεργή πελματιαία κάμψη της μεσοφαλαγγικής άρθρωσης έναντι της αντίστασης επιδεινώνει τον πόνο, πιθανώς εμπλέκεται ο τένοντας FHL.

ΕΡΕΥΝΑ

Τα κανονικά σησαμοειδή διαφέρουν σημαντικά στην εμφάνιση. Μια ειδική προβολή στον ορίζοντα (σησαμοειδής προβολή) ή σάρωση οστών είναι καλά εργαλεία στη διαγνωστική ρύθμιση. Μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να διαφοροποιηθεί ένα διμερές σησαμοειδές από ένα σπασμένο σησαμοειδές στην ακτινογραφία (καθώς έως και το 30% των ανθρώπων το έχουν αυτό). Ένα κάταγμα θα εμφανίζεται κανονικά ως ευθεία ακτινοδιαφανής γραμμή ενώ ένα συγγενές διμερές σησαμοειδές θα έχει πιο ακανόνιστες γραμμές. Η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμες.

Δείτε παραδείγματα σησαμοειδούς δυσλειτουργίας:

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Η στρατηγική θεραπείας θα εξαρτηθεί από την αιτία της σησαμοειδούς δυσλειτουργίας, αλλά τα μη χειρουργικά μέτρα είναι τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα. Χρησιμοποιούνται προσαρμοσμένες ορθώσεις, ΜΣΑΦ, τροποποίηση παπουτσιών και επένδυση. Οι ενέσεις κορτιζόνης πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση σε χρόνιες περιπτώσεις. Είναι σπάνιο ένας ποδοσφαιριστής να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Περιστασιακά απαιτείται εκτομή ενός σησαμοειδούς οστού. Αυτή η εκτομή μπορεί με τη σειρά της να προκαλέσει άλλα προβλήματα, όπως την εξέλιξη μιας προϋπάρχουσας δυσμορφίας του βλαισού. Η ολική σησαμοειδεκτομή στον ποδοσφαιριστή δεν συνιστάται λόγω των σημαντικών εμβιομηχανικών ανωμαλιών που μπορεί να προκαλέσει.

Τα μη μετατοπισμένα σησαμοειδή κατάγματα αντιμετωπίζονται γενικά με μπότα κάτω από το γόνατο ή γύψο για τέσσερις έως έξι εβδομάδες ακολουθούμενα από προσαρμοσμένη όρθωση. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται μόνο μετά από αποτυχία με συντηρητική θεραπεία για περισσότερο από έξι μήνες. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται όταν υπάρχει μετατόπιση ή ανάκληση. Στους ποδοσφαιριστές, τόσο το μόσχευμα οστού όσο και η εκτομή του σησαμοειδούς έχουν δώσει ικανοποιητικά χειρουργικά αποτελέσματα σε χρόνιες περιπτώσεις μη ένωσης.17,34

ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Υπάρχουν διάφορες άλλες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν πόνο στα πόδια στους ποδοσφαιριστές.

Μερικές από τις λιγότερο κοινές αιτίες πόνου.

Βλεσό δάχτυλo (hallux valgus)

Τα χρόνια φορώντας λάθος αθλητικά παπούτσια μπορεί να οδηγήσουν σε βλεσό δάχτυλο β. Το Hallux valgus είναι το αποτέλεσμα της πλάγιας μετατόπισης του μεγάλου δακτύλου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μια επώδυνη φλεγμονή του κάλου πάνω από την έσω πλευρά του πρώτου MTPJ. Στο ποδόσφαιρο, τα κότσια αποκτώνται συχνότερα μέσω τραυματισμού των συνδέσμων στηρίξεων του πρώτου MTP. Η παθογένεση του βλαισού δακτύλου στον αθλητή είναι πολυπαραγοντική, συμπεριλαμβανομένης της παραμόρφωσης της πλατυποδίας (pes planovalgus), του τραύματος και της υπερκινητικότητας στην πρώτη ακτινοβολία μαζί με κληρονομικά αίτια. Οι τάπες στον ποδοσφαιριστή μπορεί να επηρεάσουν σοβαρά την απόδοσή του, με αποτέλεσμα διαρκή αποτελέσματα σταδιοδρομίας.

Πολλοί παράγοντες πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την πλήρη αξιολόγηση του βλαισού. Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η οστική δομή, το εύρος κίνησης, η σταθερότητα των συνδέσμων, η σκληρή παρουσία και οι ψηλαφητές επώδυνες περιοχές πάνω από την πρώτη άρθρωση MTP. Ολόκληρη η φάση της βάδισης θα πρέπει να διερευνηθεί μαζί με αξιολόγηση βαρύτητας και αξιολόγηση ετερόπλευρου άκρου. Ακόμη και μια μικρή δυσμορφία του βλαισού δακτύλου μπορεί να είναι ήδη σοβαρά εξουθενωτική για τον ποδοσφαιριστή.

Τα αντιφλεγμονώδη συντηρητικά μέτρα, μαζί με τα εργαλεία ποδολογίας για την παροχή άνεσης και την απομάκρυνση της έντασης από τις επώδυνες δομές, είναι απαραίτητα στην αρχική φάση της θεραπείας. Παρόλο που η πρώιμη κίνηση είναι το κλειδί, είναι σημαντικό να καθυστερήσετε τη γρήγορη επιστροφή στην πρακτική, καθώς αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει τη συνολική αποκατάσταση. Τα μη χειρουργικά μέτρα είναι αρκετά επιτυχημένα. Εάν δεν είναι εμφανής βελτίωση, η χειρουργική επέμβαση στον αθλητή πρέπει να περιλαμβάνει μια ρεαλιστική προγνωστική εκτίμηση. Η χειρουργική διόρθωση του κάλου ενός αθλητή μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ακαμψία που διαρκεί κατά τη διάρκεια της καριέρας του παίκτη και μπορεί να παρεμποδίσει την απόδοσή του (ειδικά σε ένα ακραίο push-off).

Σφυρί δάχτυλο και αστάθεια MTPJ

Το σφυροδάκτυλο ορίζεται ως παραμόρφωση ραχιαία κάμψης PIPJ (εγγύς μεσοφαλαγγική άρθρωση) με πελματιαία κάμψη ενδιάμεση φάλαγγα. Μπορεί να είναι εύπλαστο ή σταθερό στη φύση. Άλλες πιθανές παραμορφώσεις στα δάχτυλα των ποδιών είναι:

Νυχτικό δάκτυλο, που ορίζεται ως σύσπαση κάμψης του PIPJ και του DIPJ με επακόλουθη επέκταση του MTPJ

Το δάκτυλο του σφυριού, ορίζεται ως σύσπαση κάμψης DIPJ με ουδέτερες αρθρώσεις MTP και PIP

Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, ο παίκτης παραπονιέται για πόνο στο μπροστινό μέρος του ποδιού που επιδεινώνεται φορώντας τις μπότες του. Οι κερατοτικές βλάβες μπορεί να εμφανιστούν ως επώδυνες στην πελματιαία πλευρά κάτω από την άρθρωση MTP. Στα δάχτυλα του σφυριού, μπορεί να υπάρχει επώδυνος κάλος στη ραχιαία άρθρωση PIP, ο οποίος υπάρχει στα παπούτσια που γίνονται ασυμπτωματικά όταν είναι ξυπόλητοι. Το αντίθετο φαίνεται στην αστάθεια του MTP, όπου ο παίκτης συνήθως αισθάνεται πιο άνετα ενώ φοράει μαλακά αθλητικά παπούτσια.

Η κύρια θεραπεία για τις μικρότερες παραμορφώσεις των δακτύλων του ποδιού θα είναι μη χειρουργική. Για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές, αρκεί να προσαρμόσουν τα μικρότερα δάχτυλα των ποδιών με κατάλληλα υποδήματα. Για πρόσθετη προστασία και άνεση για την επιστροφή στο παιχνίδι, η χρήση τεχνικών padding και taping είναι χρήσιμη. Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται μόνο αφού εξαντληθούν όλες οι συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές. Η παθολογία του μικρού δακτύλου και η αστάθεια της άρθρωσης MTP είναι συχνά μερικές από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις για θεραπεία. Σε γενικές γραμμές, όσο περισσότερη επίδραση αναμένεται στο μπροστινό μέρος του ποδιού, τόσο μεγαλύτερη είναι η περίοδος πριν την επιστροφή στον αθλητισμό. Επιπλέον, οι επεμβάσεις οστικής μάζας απαιτούν συχνά περισσότερο χρόνο για να επιστρέψουν στον αθλητισμό σε σύγκριση με τις διαδικασίες μαλακών μορίων.

Αστάθεια MTPJ

Η αστάθεια του MTPJ μπορεί να είναι δύσκολη ως διάγνωση λόγω των αρχικών ασαφών συμπτωμάτων και των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη δραστηριότητα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε συνδυασμό με προηγούμενο ιστορικό ενέσεων κορτικοστεροειδών. Η δεύτερη άρθρωση MTP εμπλέκεται συχνότερα, όταν εξετάζουμε τις αρθρώσεις του μικρότερου δακτύλου. Ένας πιθανός αιτιολογικός παράγοντας είναι το συνολικό μήκος του δεύτερου μεταταρσίου. Η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση στους παράπλευρους συνδέσμους MTP και στη βλαστική πλάκα μπορεί να οδηγήσει σε εξασθένηση της κάψουλας και τελικά να οδηγήσει σε αστάθεια.

Ο αθλητής παρουσιάζει συχνά πόνο στο μπροστινό μέρος του ποδιού, ιδιαίτερα όταν φοράει παπούτσια. Ο βαθύς πόνος εντοπίζεται ειδικά στην πελματιαία όψη του μπροστινού ποδιού, συνήθως κάτω από την κατώτερη άρθρωση MTP. Μια άλλη πηγή πόνου μπορεί να είναι ανίατες κερατοτικές βλάβες, δευτερογενείς στη μεταφορά πίεσης στα μικρότερα MTP στο μπροστινό μέρος του ποδιού.

Και πάλι, ο βασικός άξονας της θεραπείας για την αστάθεια του MTP δεν θα είναι εγχειρητικός. Η προσεκτική αξιολόγηση των σημερινών υποδημάτων του αθλητή θα δείξει συχνά σημεία υπερφόρτωσης στο ένθετο παπουτσιού. Οι τεχνικές κολλήματος και οι ειδικοί ιμάντες μπορούν να βελτιώσουν την άνεση πάνω από τα προσβεβλημένα δάχτυλα. Επιπλέον, οι ράβδοι και τα μαξιλαράκια του μεταταρσίου μπορούν να βοηθήσουν πολύ στην εκφόρτωση της πίεσης στο μπροστινό μέρος του ποδιού. Πολλά από αυτά τα επιθέματα ταιριάζουν ή ενσωματώνονται καλά σε ποδοσφαιρικά παπούτσια και μπορεί να υποδειχθεί παραπομπή στον εξειδικευμένο ορθοτέχνη. Σε περιπτώσεις άλυτης αστάθειας, έχουν περιγραφεί πολυάριθμες χειρουργικές τεχνικές για τη θεραπεία της αστάθειας της ΜΤΡ.

Νεύρωμα Morton

Η ευαισθησία μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου ή του τρίτου και τέταρτου μεσοδακτύλου χώρου μπορεί να αναγνωρίσει τον ερεθισμό των μεσοδακτυλικών νεύρων που τρέχουν μεταξύ των οστών του μεταταρσίου. Αυτή η κατάσταση είναι συχνά γνωστή ως «νεύρωμα του Morton» και προκαλεί τοπικό πόνο, κάψιμο και μούδιασμα στα εμπλεκόμενα δάχτυλα των ποδιών. Το "σημάδι του Mulder" αναφέρεται σε μια δοκιμή για την περιγραφή αυτής της κατάστασης. Πιέζοντας τα δάχτυλα των ποδιών, ένα ψηλαφητό κλικ και πόνος επιβεβαιώνουν ένα θετικό τεστ (Mulder's).

Οι τραυματισμοί της βολιδικής πλάκας ή η τοπική φλεγμονή των αρθρώσεων αναφέρονται συνήθως ως «μεταταρσαλγία» και πρέπει να διαφοροποιούνται από τα παραπάνω. Για τον προσδιορισμό των ακριβών αιτιών του πόνου στο μπροστινό μέρος του ποδιού, το μυοσκελετικό υπερηχογράφημα γίνεται ένα εξαιρετικό εργαλείο στη συνολική αξιολόγηση του ποδιού του αθλητή.

Το νεύρωμα του Morton μπορεί να αντιμετωπιστεί με ορθωτικά, ένεση κορτικοστεροειδούς ή εκτομή του νευρώματος.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ

"Όλες αυτές οι καταστάσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα προσαρμοσμένο ορθωτικό. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτή η σχετικά απλή παρέμβαση μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική."

Dr Pieter D'Hooghe, Ορθοπαιδικός Χειρουργός

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ

Οι στρατηγικές πρόωρης απολύμανσης μπορούν να αποτρέψουν χρόνια προβλήματα στα πόδια στο ποδόσφαιρο μέσω απλών πρωτοκόλλων. Προκειμένου να αποφευχθούν προβλήματα λεμφαγγίτιδας, αδενίτιδας και κυτταρίτιδας, είναι σημαντικό οι νεαροί ποδοσφαιριστές να συνηθίσουν να εξετάζουν όλα τα αιματώματα, τις πληγές και τις φουσκάλες στο πόδι με τον ιατρό ή τον ιατρό του συλλόγου αμέσως μετά από κάθε αγώνα ή προπόνηση.

Συχνά προβλήματα ποδιών που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο και απαιτούν ειδική ιατρική (δερματολογική) φροντίδα είναι:

· Βολβοί και φουσκάλες

· Εσωτερικό νύχι στο δάχτυλο του ποδιού

· Αιμάτωμα κάτω από το νύχι

· Πελματιαία κονδυλώματα

· Υπεριδρωσία.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΙΑΣ ΦΟΥΣΚΑΛΑΣ

Μερικές από τις στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τους παίκτες να διαχειριστούν μια επώδυνη φουσκάλα:

Τοποθετηση προστατευτικου περιμετρικα της φουσκάλας και ταινια που αναπνέει από πανω και έπειτα τένσο

Τρύπημα με αποστηρωμένη βελόνα

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ TWITTER https://twitter.com/FIFAMedical/status/1310489425491582976

Δείτε παραδείγματα δερματολογικών και δερματικών βλαβών που επηρεάζουν τον αθλητή ποδοσφαίρου.