Βουβωνική περιοχή

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το ιστορικό είναι εξαιρετικά σημαντικό και συχνά δείχνει προς την κατεύθυνση προς το πού να αναζητήσετε τη διάγνωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται επίσης ολοκληρωμένη εξέταση για την κάλυψη της πιθανής διαφορικής διάγνωσης που μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα. Συνιστάται συστηματική προσέγγιση.

Εντόπιση του πόνου

Η ακριβής εντόπιση του πόνου θα πρέπει να προσδιορίζεται εάν είναι δυνατόν. 

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα που γίνεται αισθητός προς τα εμπρός στο μέσο τμήμα του μηρού υποδηλώνει παθολογία που σχετίζεται με τον λαγονοψοία. 

Ο πόνος που εντοπίζεται περισσότερο στην έσω πλευρά της βουβωνικής χώρας δείχνει τους προσαγωγούς ως αιτία του πόνου. 

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα και στους γλουτούς θα μπορούσε να είναι ένδειξη προσβολής της άρθρωσης του ισχίου. 

Ο οπίσθιος πόνος των γλουτών χωρίς πόνο στη βουβωνική χώρα είναι περισσότερο ένδειξη ενός προβλήματος στη μέση ή ενός προβλήματος από τους οπίσθιους μύες του ισχίου. 

Τα κατάγματα λόγω πίεσης είναι σπάνια, αλλά θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα κατάγματος του μηριαίου αυχένα ή του ηβικού οστού.

Μηχανισμός τραυματισμού

Η απόκτηση μιας ακριβούς περιγραφής του μηχανισμού τραυματισμού μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη. 

Συμμετείχε υψηλή δύναμη; 

Ήταν ένα πιο λεπτό περιστατικό; 

Αισθάνθηκε ή ακούστηκε ένας ήχος όπως ένα χτύπημα, ένα κλικ ή παρόμοια αίσθηση; 

Θα μπορούσε ο παίκτης να συνεχίσει στο γήπεδο;

Ιστορικό προπόνησης

Εάν δεν μπορεί να θυμηθεί κανένα οξύ περιστατικό, οι δραστηριότητες που προηγούνται του τραυματισμού και η ανάπτυξη συμπτωμάτων μπορεί μερικές φορές να είναι πολύ χρήσιμες. 

Αυξήθηκε ο φόρτος των δραστηριοτήτων; Ο παίκτης έτρεχε μεγαλύτερες αποστάσεις ή σήκωνε μεγαλύτερα βάρη ή μάθαινε νέες τεχνικές; Κάποια αλλαγή εξοπλισμού, επιφάνειας ή τεχνικής; Κάποια προηγούμενα προβλήματα του ίδιου είδους; Σε ποιες δραστηριότητες πονάει; Και τι ανακουφίζει τον πόνο;

Συστηματικά συμπτώματα

Η απώλεια βάρους, η κόπωση, ο πυρετός ή το ιστορικό πρόσφατης λοίμωξης, όπως η διάρροια, είναι συμπτώματα που θα μπορούσαν να αντικατοπτρίζουν μια αντιδραστική αρθρίτιδα στην άρθρωση του ισχίου, μια βακτηριακή λοίμωξη στην άρθρωση του ισχίου ή μια κακοήθη κατάσταση.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΣΑΓΩΓΟΥΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΓΟΝΟΨΩΙΤΗ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΒΩΝΙΚΗ 

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Είναι σημαντικό να ζητήσετε από τον παίκτη να μειώσει τον όγκο της προπόνησής του και σε πολλές περιπτώσεις να σταματήσει να παίζει ποδόσφαιρο εντελώς για μια περίοδο. Οι επιλεκτικές ασκήσεις ενδυνάμωσης του ισχίου, της βουβωνικής χώρας και των κοιλιακών μυών είναι πολύ σημαντικές.

Οξείες κακώσεις

Οι οξείες κακώσεις στους μύες και τους τένοντες στη βουβωνική χώρα μπορούν, γενικά, να αντιμετωπιστούν ακολουθώντας τις ίδιες οδηγίες που χρησιμοποιούνται για άλλους μύες: ανάπαυση, πάγος, συμπίεση και ανύψωση Rest, Ice, Compression, and Elevation (RICE) που ακολουθείται από πρώιμη κινητοποίηση και προοδευτική αποκατάσταση. Επί του παρόντος δεν υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία σχετικά με το πώς θα πρέπει να γίνεται αυτή η θεραπεία λεπτομερώς. Επίσης, δεν υπάρχουν καλά στοιχεία για να καθοριστεί πότε ο παίκτης μπορεί να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο ή για να εκτιμηθεί ο κίνδυνος υποτροπής.

Από την εμπειρία, ο χρόνος επιστροφής στο ποδόσφαιρο ποικίλλει σημαντικά και δεν ακολουθεί πάντα το μέγεθος του τραυματισμού όπως φαίνεται στην μαγνητική τομογραφία. Οι μερικές ρήξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μη χειρουργικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ολικές ρήξεις μπορούν να επανεισαχθούν χειρουργικά. Αυτό, ωστόσο, ενδείκνυται μόνο σπάνια. Στους εφήβους, μπορεί να εντοπιστούν οστικές αποσπάσεις. Ανεξάρτητα από την εντόπιση, οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μη χειρουργικά, καθώς το εξάρθρημα του αποσπώμενου θραύσματος είναι συχνά μικρό. Εάν το εξάρθρημα είναι μεγάλο ή το θραύσμα που αποσπάται είναι σημαντικό, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επαναστερέωσης.

Ο χρόνος επιστροφής στο παιχνίδι μετά από οξείς τραυματισμούς στη βουβωνική χώρα κυμαίνεται μεταξύ δύο εβδομάδων και έξι μηνών. Μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με το χρόνο επιστροφής στον αθλητισμό μετά από οξείς τραυματισμούς στη βουβωνική χώρα. Γενικά, οι τραυματισμοί των προσαγωγών φαίνεται να επιμένουν περισσότερο από τους τραυματισμούς του καμπτήρα του ισχίου όπως ο ορθός μηριαίος και ο λαγονοψοϊκός. Οι κοιλιακοί τραυματισμοί είναι σπάνιοι αλλά μπορεί να είναι μακροχρόνιοι, ειδικά σε συνδυασμό με τραυματισμούς προσαγωγών.3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΣΑΓΩΓΟΥΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με τους προσαγωγούς είναι η πιο κοινή αιτία πόνου στη βουβωνική χώρα στους αθλητές. Οι ασθενείς με μακροχρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με τους προσαγωγούς συνήθως παραπονιούνται για πόνο μεσαία στη βουβωνική χώρα, που συχνά εντοπίζεται στην εισαγωγή του μακρού προσαγωγού στο ηβικό οστό και ακτινοβολεί προς τα κάτω στον εσωτερικό μηρό. Ο πόνος κατά τη διάρκεια του σπριντ, οι απότομες αλλαγές κατεύθυνσης και το λάκτισμα της μπάλας είναι κοινά παράπονα. Η θεραπεία για αυτόν τον τραυματισμό είναι θεραπεία βασισμένη σε στοιχεία και έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική.11 Οι παίκτες συχνά αναπτύσσουν κάποια «προειδοποιητικά σημάδια» πριν εμφανίσουν πόνο. Μια αίσθηση «σφίξιμο» ή ενόχληση σε συνδυασμό με απώλεια απόδοσης (ταχύτητα ή δύναμη λακτίσματος) μπορεί να προκύψουν όλα πριν ο αθλητής εμφανίσει πόνο. Σε αυτή την περίπτωση, ο παίκτης θα είχε ιδανικά μια σύντομη περίοδο ΑΠΟΦΟΡΤΗΣΗΣ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΝΟΥ ΒΟΥΒΩΝΙΚΗ ΣΧΕΤΙΣΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΑΓΩΓΟΥΣ

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Αρχικά, ο παίκτης πρέπει να μείνει μακριά από το ποδόσφαιρο και την προπόνηση για ένα διάστημα, προκειμένου να ανακτήσει τη δύναμη και τον συντονισμό, ειδικά των προσαγωγών μυών. Το πρόγραμμα ενισχύει συγκεκριμένα τους προσαγωγούς μυς, αρχικά με ισομετρικές ασκήσεις και σταδιακά αυξάνοντας το φορτίο με ομόκεντρες και έκκεντρες ασκήσεις.12 Η γενική προπόνηση δυναμικής σταθεροποίησης των μυών που σχετίζονται με τη λεκάνη είναι επίσης πολύ σημαντικό μέρος του προγράμματος. Μια περίοδος έξι έως 12 εβδομάδων δεν είναι ασυνήθιστο με αυτόν τον τραυματισμό πριν επιστρέψετε στο παιχνίδι.

Προηγουμένως, η τενοτομή προσαγωγών ήταν μια κοινή διαδικασία σε μακροχρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με τους προσαγωγούς, αλλά δεδομένης της σημασίας αυτών των μυών, ειδικά στο ποδόσφαιρο, αυτό δεν συνιστάται πλέον εκτός από σπάνιες περιπτώσεις.

• Holmich Protocol phace 1 και phace 2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΨΩΙΤΗ

Ο λαγονοψοϊκός μυς είναι καμπτήρας και εξωτερικός στροφέας του ισχίου. Είναι ο πιο ισχυρός καμπτήρας της άρθρωσης του ισχίου. Ως αποτέλεσμα, είναι ένας πολύ σημαντικός μυς για τη δράση του λακτίσματος. Ο μυς τραυματίζεται πιο συχνά έντονα κατά τη διάρκεια της κλωτσιάς. Είναι γενικά η κοινή δευτερεύουσα κλινική «οντότητα» σε αθλητές που παρουσιάζουν πόνο στη βουβωνική χώρα. Ως αποτέλεσμα, η αξιολόγηση για το σφίξιμο, την αδυναμία και τον πόνο του ψοά αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της αξιολόγησης όλων των ποδοσφαιριστών που παρουσιάζουν πόνο στη βουβωνική χώρα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο πόνος εντοπίζεται πιο πρόσθια στη βουβωνική χώρα όταν ο λαγονοψοϊκός είναι η αιτία του μακροχρόνιου πόνου στη βουβωνική χώρα. Το παράπονο μοιάζει πολύ με αυτό του πόνου που σχετίζεται με τους προσαγωγούς, αλλά ο πόνος μετά το κάθισμα σε μια βαθιά καρέκλα ή το περπάτημα στον επάνω όροφο είναι επίσης συχνός. Θα πρέπει επίσης να θεωρείται ως διαφορική διάγνωση όταν υπάρχει υποψία πόνου στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με το ισχίο.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με το λαγιόψοα χαρακτηρίζεται από πόνο κατά την ψηλάφηση του λαγονοψοϊού στην κάτω κοιλιακή χώρα και/ή ακριβώς κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο και πόνο με διάταση του λαγονοψοϊού κατά τη δοκιμασία Thomas. Επίσης, μειωμένη δύναμη εντοπίζεται συχνά με ισομετρικό έλεγχο στο εσωτερικό εύρος (κάμψη ισχίου 90 μοιρών).

Ο λαγονοψοίας βρίσκεται βαθιά στο κάτω μέρος της κοιλιάς καθώς περνά κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο και κάτω μπροστά από την άρθρωση του ισχίου για να εισέλθει στον κατώτερο τροχαντήρα. Η ψηλάφηση γίνεται με τον ασθενή σε ύπτια θέση και τα πόδια σε έκταση. Στο επίπεδο της πρόσθιας άνω λαγόνιας σπονδυλικής στήλης (ASIS), έσω του ορθού κοιλιακού μυός, τα δάχτυλα και των δύο χεριών πιέζονται απαλά προς τα πίσω, ωθώντας τις κοιλιακές δομές μακριά για να φτάσουν στον λαγονοψοϊκό μυ. Είναι σημαντικό να κάνετε τον ασθενή να χαλαρώσει και να υποχωρήσει για να καταστεί δυνατό να φτάσει αρκετά βαθιά ώστε να φτάσει στον μυ. Όταν τα εξεταστικά δάχτυλα είναι βαθιά, ο ασθενής λαμβάνει οδηγίες να σηκώσει το πόδι στην εξεταζόμενη πλευρά 5 cm από τον καναπέ. Ο μυς μπορεί στη συνέχεια να γίνει αισθητός και ψηλαφημένος. Είναι σημαντικό να γίνει σύγκριση με την ετερόπλευρη πλευρά καθώς αυτή η εξέταση είναι άβολη για τους περισσότερους ανθρώπους. Ο μυς μπορεί επίσης να ψηλαφηθεί ακριβώς κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο έσω του σαρτόριου μυός και πλάγια της μηριαίας αρτηρίας. Είναι σημαντικό να βρίσκεστε πλάγια προς την αρτηρία και η θέση μπορεί να επιβεβαιωθεί ζητώντας από τον ασθενή να σηκώσει το πόδι ώστε να γίνει αισθητός ο μυς να συσπάται. Η εξέταση είναι θετική εάν κάποια από αυτές τις ψηλαφήσεις είναι επώδυνη.

Μια άλλη εξέταση ενδεικτική του πόνου στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με το λαγονοψοα είναι η δοκιμή Thomas. Γίνεται με τον ασθενή ξαπλωμένο σε ύπτια θέση με τα δύο πόδια να κρέμονται από την άκρη του καναπέ θεραπείας. Στη συνέχεια, το ένα ισχίο κάμπτεται και ο ασθενής πιάνει το γόνατο με τα δύο χέρια, τραβώντας το προς τα κάτω στο στήθος. Το άλλο πόδι κρέμεται ακόμα χαλαρό από την άκρη του καναπέ. Ο εξεταστής στέκεται στο άκρο του καναπέ στηρίζοντας τη θέση πιέζοντας την πλευρά του κορμού του στο πόδι του λυγισμένου ποδιού. Στη συνέχεια, ο εξεταστής τοποθετεί το ένα χέρι στο μηριαίο οστό του κρεμασμένου ποδιού ακριβώς πάνω από το γόνατο και πιέζει το πόδι προς τα κάτω για να τεντώσει παθητικά τον λαγονοψόα. Το τεστ είναι θετικό εάν αυτό αναπαράγει τον γνωστό πόνο στη βουβωνική χώρα.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Δεν υπάρχει θεραπεία βασισμένη σε στοιχεία στη βιβλιογραφία. Ωστόσο, οι γενικές αρχές της προπόνησης γενικής σταθεροποίησης της πυέλου από το πρόγραμμα θεραπείας που χρησιμοποιείται για μακροχρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με προσαγωγούς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και εδώ, αλλά με ειδική εστίαση στις ασκήσεις των καμπτήρων μυών του ισχίου, συμπεριλαμβανομένων των εκκεντρικών ασκήσεων λαγονοψοΐας στο εσωτερικό εύρος κίνησης . Γενικά, ο παίκτης μπορεί να επιστρέψει στο παιχνίδι σε τρεις έως έξι εβδομάδες.

Η μερική τενοτομή του λαγονοψοϊού ενδείκνυται εξαιρετικά σπάνια σε αθλητές και θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή. Σε περιπτώσεις ανθεκτικές στη θεραπεία, όπου το κούμπωμα του τένοντα της ψοά είναι σημαντικό μέρος των συμπτωμάτων, μπορεί να ληφθεί υπόψη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΒΟNIKH

Μερικοί αθλητές μπορεί να αναπτύξουν πόνο που σχετίζεται με σχετική αδυναμία των κοιλιακών μυών. Οι αληθινές βουβωνοκήλες δεν είναι συχνές στους ποδοσφαιριστές. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν περιγραφεί μια ποικιλία καταστάσεων παρόμοιες με τις κήλες. Αυτά περιλαμβάνουν μια «κήλη του ποδοσφαιριστή», «βουβωνική χώρα του Γκίλμορ», «βουβαλγία», «κήλη αθλητή» και «βουβωνική ανεπάρκεια». Η χρήση αυτών των όρων θα πρέπει να αποθαρρύνεται.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Σε παίκτες με μακροχρόνιο τραυματισμό της βουβωνικής χώρας που σχετίζεται με τη βουβωνική χώρα, ο πόνος έχει επίσης ένα κοιλιακό στοιχείο που βρίσκεται στην περιοχή του βουβωνικού σωλήνα και/ή στην περιοχή του ορθού κοιλιακού μυός στο ηβικό οστό. Αυτοί οι παίκτες έχουν πόνο στη βουβωνική χώρα και πόνο στην κάτω κοιλιακή χώρα, πολύ συχνά εντοπίζεται στο ηβικό φυμα και στον εξωτερικό δακτύλιο του βουβωνικού σωλήνα και ακτινοβολεί προς τα κάτω, ειδικά κατά μήκος της μυϊκής ομάδας των προσαγωγών, συχνά χωρίς πόνο από τους ίδιους τους προσαγωγούς κατά την ψηλάφηση ή τη δοκιμή πίεσης . Ο πόνος με αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση όπως ο βήχας ή το φτέρνισμα είναι συνηθισμένος, ειδικά στην αρχική, πολύ επώδυνη φάση, όταν ο παίκτης προσπαθεί ακόμα να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο παρά τα συμπτώματα.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με τη βουβωνική χώρα χαρακτηρίζεται από πόνο κατά την ψηλάφηση στην εισαγωγή του συνδεδεμένου τένοντα των λοξών κοιλιακών μυών (falx inguinalis) στον ηβικό φύμα και πόνο κατά την ψηλάφηση του οπίσθιου τοιχώματος του βουβωνικού σωλήνα μέσω του οσχέου. Ο ενωμένος τένοντας μπορεί να ψηλαφηθεί όπου εισέρχεται στο ηβικό οστό ακριβώς στο μέσο της εισαγωγής του βουβωνικού συνδέσμου. Ο πόνος στην οστική εισαγωγή και/ή στα τελευταία 1-2 cm του τένοντα κοντά στην εισαγωγή είναι ένδειξη θετικής εξέτασης. Το άλλο σημείο που πρέπει να ψηλαφηθεί είναι ο βουβωνικός πόρος και το εξωτερικό στόμιο μπορεί να επιτευχθεί με το άκρο του δακτύλου που ψηλαφίζεται μέσω του δέρματος του οσχέου. Είναι πιο βολικό εάν ο ασθενής στέκεται όρθιος. Δεν υπάρχει κήλη αλλά μερικές φορές το εξωτερικό στόμιο είναι λίγο διεσταλμένο. Ο πόνος κατά την ψηλάφηση του στομίου είναι θετικό τεστ. Είναι και πάλι σημαντικό να γίνει σύγκριση με την ανεπηρέαστη πλευρά, καθώς αυτή η δοκιμή είναι άβολη για τους περισσότερους ανθρώπους. Ο πόνος συχνά επιδεινώνεται με τεστ αντίστασης στους κοιλιακούς, όπως με αντίσταση στην κοιλιακή τσάκιση.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια αξιολόγηση USS ή MRI μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσει ανεπαίσθητα ελαττώματα στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Σε γενικές γραμμές, οι έρευνες πρέπει να ολοκληρωθούν για να αποκλειστούν άλλες αιτίες πόνου στη βουβωνική χώρα.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Καμία βασισμένη σε στοιχεία θεραπεία από καλές μελέτες δεν μπορεί να βρεθεί στη βιβλιογραφία. Όπως και με τους τραυματισμούς που σχετίζονται με τον λαγονοψοα, οι γενικές αρχές της προπόνησης σταθεροποίησης της πυέλου από το πρόγραμμα θεραπείας που χρησιμοποιείται για μακροχρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με προσαγωγούς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και εδώ, αλλά με ειδική εστίαση στον κοιλιακό και ειδικότερα στον λοξό μυ. ασκήσεις συμπεριλαμβανομένων εκκεντρικών ασκήσεων στο εξωτερικό εύρος κίνησης. Γενικά, ο παίκτης μπορεί να επιστρέψει για να παίξει σε έξι έως δώδεκα εβδομάδες.

Σε περιπτώσεις ανθεκτικές στη θεραπεία όπου η θεραπεία άσκησης δεν είναι επαρκής, η χειρουργική επέμβαση είναι μια επιλογή. Έχει περιγραφεί μεγάλος αριθμός επεμβάσεων, αλλά γενικά, οι βασικές αρχές της χειρουργικής επέμβασης και του μετεγχειρητικού καθεστώτος είναι πανομοιότυπες με εκείνες για την έκδηλη κήλη, εκτός από το ότι δεν υπάρχει κήλη.13

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤHN HBIΚΗ ΣΥΜΦΥΣΗ

Ιστορικά, πολλοί αθλητές με χρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα διαγνώστηκαν ότι είχαν «ηβική οστείτιδα». Αυτό βασίστηκε στην παρατήρηση ότι πολλοί είχαν αλλαγές γύρω από τη σύμφυση στην ακτινογραφία. Όπως διαβάσατε, είναι πλέον κατανοητό ότι αυτές οι αλλαγές είναι κοινές στους ποδοσφαιριστές γενικά και ότι άλλες δομές εκτός από το οστό μπορεί να είναι η πηγή της αναπηρίας του παίκτη. Το ηβικό «στρές των οστών» θα πρέπει ακόμα να θεωρείται ως πιθανή αιτία πόνου στη βουβωνική χώρα σε ποδοσφαιριστές. Αυτό είναι πιθανό να είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Η ηβική «αποφυσίτιδα» θα πρέπει να θεωρείται ως αιτία πόνου σε νεότερους αθλητές. Η ωρίμανση της σύμφυσης είναι πολύπλοκη και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι τα 20 του αθλητή. Πριν από αυτό το διάστημα, η απόφυση μπορεί να είναι ευάλωτη σε τραυματισμό.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι αθλητές με πόνο που σχετίζεται με το ηβικό γενικά παραπονούνται για πόνο στην κεντρική βουβωνική χώρα. Αυτό μπορεί επίσης να αναφέρεται συνήθως στην περιοχή του προσαγωγού. Ο πόνος μπορεί να είναι σχετικά διάχυτος.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Αυτοί οι αθλητές έχουν εντοπισμένη ευαισθησία στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης. Δεν υπάρχουν ειδικές δοκιμές αντίστασης που να μπορούν να αναπαράγουν αξιόπιστα αυτό το πρόβλημα.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι αλλαγές γύρω από την ηβική σύμφυση είναι συχνές σε ασυμπτωματικούς ποδοσφαιριστές. Τα ευρήματα των ακτίνων Χ περιλαμβάνουν μια εμφάνιση «φαγωμένη από τον σκόρο» με διαβρώσεις, σκλήρυνση και σχηματισμό οστεοφύτων. Η μαγνητική τομογραφία και το σπινθηρογράφημα μπορεί να δείχνουν αυξημένο σήμα γύρω από τη σύμφυση. Μια ένεση τοπικού αναισθητικού μπορεί επίσης να έχει κάποια διαγνωστική χρήση.

Δείτε παραδείγματα πόνου στη βουβωνική χώρα που σχετίζεται με την ηβική περιοχή.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Όπως και με τις άλλες οντότητες, ένα πρόγραμμα αποκατάστασης για τη βελτίωση της σταθερότητας και της δύναμης της πυέλου είναι η βασική στρατηγική διαχείρισης. Μια ποικιλία άλλων θεραπειών έχουν προταθεί: ωστόσο, υπάρχει λίγη επιστήμη για να υποστηρίξει τη χρήση τους. Αυτές οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν τη χρήση κορτικοστεροειδών (ενέσιμα και από του στόματος), προλοθεραπεία με δεξτρόζη, διφωσφονικά και χειρουργική επέμβαση. Αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μόνο σε ανθεκτικές περιπτώσεις.

ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Υπάρχει μια ποικιλία άλλων καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα στη βουβωνική χώρα στους ποδοσφαιριστές, και γενικότερα στους αθλητές. Οι διαταραχές της άρθρωσης του ισχίου συζητούνται με περισσότερες λεπτομέρειες στην ενότητα «ισχίο». Είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση των άλλων δομών και καταστάσεων που μπορούν να προκαλέσουν αυτά τα συμπτώματα. Για παράδειγμα, σε έναν νεαρό έφηβο αθλητή, είναι σημαντικό να θεωρήσει κανείς μια ολισθηρή μηριαία επίφυση (SCFE) ως πιθανή αιτία πόνου. Η έρευνα σχετικά με πιθανά συμπτώματα της κόκκινης σημαίας είναι επίσης σημαντική δεδομένου ότι οι όγκοι μπορούν επίσης να προκαλέσουν πόνο σε αυτή την περιοχή. Στους νέους άνδρες, ο καρκίνος των όρχεων είναι σχετικά συχνός και δεν πρέπει να παραλείπεται. Κάποιος θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο διενέργειας εξέτασης όρχεων ως μέρος μιας ολοκληρωμένης αξιολόγησης εάν η αιτία του πόνου δεν είναι άμεσα ξεκάθαρη.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει μερικές από τις πιθανές αιτίες πόνου στη βουβωνική χώρα που προσδιορίζονται από τη συναίνεση της Ντόχα για τον πόνο στη βουβωνική χώρα.5

ΠΡΟΛΗΨΗ

Με μεγάλη συχνότητα τραυματισμών στη βουβωνική χώρα στο ποδόσφαιρο, η πρόληψη θα ήταν πολύ πολύτιμη και θα άξιζε τον κόπο να γίνει. Μια συστηματική ανασκόπηση του 2015 δεν βρήκε καμία μελέτη επαρκώς ισχυρή για να δείξει μια στατιστικά σημαντική αξία των προγραμμάτων πρόληψης που εξετάστηκαν. Ωστόσο, μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή σε ομάδες σε ημιεπαγγελματίες ποδοσφαιριστές έδειξε 41% μειωμένο κίνδυνο αναφοράς προβλημάτων στη βουβωνική χώρα με τη χρήση ενός προγράμματος που αποτελείται από μία άσκηση ενδυνάμωσης προσαγωγών με πολλαπλά επίπεδα δυσκολίας.18 Συμπερίληψη αυτής της άσκησης ως μέρος μιας συνολικής πρόγραμμα πρόληψης τραυματισμών θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα των τραυματισμών στη βουβωνική χώρα. Οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να στοχεύουν στην ενίσχυση της καταγραφής τραυματισμών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων χωρίς απώλεια χρόνου.

COPENHAGEN ADDUCTOR EXERCISE

Δείτε τα τρία επίπεδα της άσκησης προσαγωγών της Κοπεγχάγης,

Φάση1

Ξαπλωμένος στα πλάγια λυγισμένο το ένα πόδι και το άλλο που είναι στο πάτωμα κάνει κινηση προς τα πάνω αργά αργά

Φάση 2

Ξαπλωμένος πλάγια και σηκώνεται στον αέρα κρατάμε το επάνω πόδι από το γόνατο και τον αστράγαλο και κινεί το κάτω αργά η μέση και η κοιλιά σφιχτή

Φάση 3

Ξαπλωμένος πλάγια και σηκώνεται στον αέρα κρατάμε το επάνω πόδι τον αστράγαλο και μικρή στηριξη στο γόνατο και κινεί το κάτω αργά η μέση και η κοιλιά σφιχτή